Έτος 170 μ.α.χ.χ.
Οι περιοχές που κυριαρχούσε ο «Μονοθεϊσμός», ήσαν γεμάτες από θαυματοποιούς, αλλά και περιφερόμενους «εξορκιστές» (Μάρκου 9.38, Λουκά 9.49, Πράξεις, 19. 13-19), που περιέργως χρησιμοποιούσαν κατά την μαγική τους πράξη το πασπαρτού (passe-partout) όνομα «Ιεσού».
Ο συγκεκριμένος, είχε ανασταυρωθεί στα μέσα του 1ου π.α.χ.χ. αιώνα, την παραμονή ενός ιουδαϊκού Πεσάχ, ως ένοχος «μαγείας».
Οι τσαρλατάνοι «εξορκιστές» το χρησιμοποιούσαν βεβαίως αντί ενός υποτιθεμένου «αρρήτου ονόματος» του Ιαχωβά, για να αυξάνουν το «κύρος» της τέχνης τους στα μάτια των αδαών.
Το κατ΄ευφημισμό λοιπόν «Πάσχα των Ελλήνων» στην ουσία γιορτάζει έναν καταδικασμένο για «μαγεία» τσαρλατάνο που εκτελούσε «θαύματα» στην έρημο της Ιουδαίας.
Οι πραγματικοί Έλληνες, αυτοί δηλαδή που προϋπήρξαν του γυρολόγου εξορκιστή και συνεχίζουν να υπάρχουν έως σήμερα, δεν γιορτάζουν ούτε εκτελεσθέντες εξορκιστές, ούτε το όργανο θανάτωσης αυτών.
Ο ΕΘνικός Ελληνισμός εορτάζει την επιφάνεια της Ανθείας Θεάς Αφροδίτης και την Ανάσταση της ολάνθιστης Φύσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου