«… Αν πρέπει να πιστέψουμε τον άγιο Ιερώνυμο … ο άγιος Παύλος, διαβάζοντας τυχαία την επιγραφή ενός μνημείου στην Αθήνα, την άλλαξε για να έρχεται πιο καλά με όσα εκείνος έλεγε για την χριστιανική πίστη». Έρασμος
«Τω αγνώστω θεώ»
Η ιστορία αυτή φαντάζει αθώα. Πολύ απλή. Κατανοητή και ευκολοχώνευτη, ακόμα κι από παιδιά. Μας λέει πως όταν ο Απόστολος Παύλος πήγε να διδάξει στην Αθήνα τον λόγο του ενός «αληθινού» και μοναδικού θεού (ο οποίος όμως ήταν ταυτοχρόνως και τρεις σ’ έναν: ο Χριστός, ο πατέρας του και το άγιο πνεύμα), είδε μνημείο με επιγραφή που έλεγε «τω αγνώστω θεώ».
Σύμφωνα δε με την χριστιανική αντίληψη, από την πληροφορία
αυτή συνεπάγονται τα εξής συμπεράσματα:– Πρώτον, οι Αθηναίοι γνώριζαν κατά βάθος ότι οι θεοί στους οποίους πίστευαν ήταν ψεύτικοι. Κοντολογίς ότι ήσαν ειδωλολάτρες.
– Δεύτερον, επειδή μάλλον υπολόγιζαν ότι ο θεός ήταν ένας και μοναδικός, καλού κακού, του ανήγειραν μνημείο, για να τον τιμούν, παρ’ όλο που δεν τον είχαν ανακαλύψει ακόμα. Δηλαδή ήσαν μεν στραμμένοι προς την αλήθεια του μοναδικού και αληθινού θεού των Ιουδαίων αλλά με κλειστά τα μάτια. Έπρεπε λοιπόν κάποιος να τους τα ανοίξει. Και να που ήρθε το πλήρωμα του χρόνου! Το δε όνομα του οφθαλμίατρου; Απόστολος των εθνών Παύλος.
Όταν ο πρώην διώκτης αυτός του αληθινού θεού πίστεψε και άνοιξαν τα μάτια του, πόσο μάλλον θα πίστευαν αυτοί οι οποίοι τον αναζητούσαν και δεν τον έβρισκαν. Για να καταπιεί κανείς το «ιστορικό» αυτό χάπι, το νερό μέσα στο ποτήρι του έπρεπε να λέγεται άγνοια και απάτη. Όταν δε η ιστορία ρίχνεται στην πυρά ή διαστρεβλώνεται, τότε το χάπι καταπίνεται άνευ υποβοηθήματος. Έτσι. με ξερό λαρύγγι.
Κανένα άλλο ψεύδος ίσως δεν δηλητηρίασε τόσο θανάσιμα τις ψυχές των Ελλήνων όσο αυτό περί της δήθεν ειδωλολατρίας των προγόνων τους, σε συνδυασμό με το ψεύδος για τα όσα αφορούν στο μνημείο το αφιερωμένο στον άγνωστο θεό. Στις εγκύκλιες σπουδές του Νεοελληνικού κρατιδίου το δηλητήριο αυτό παρέχεται σε άφθονες ποσότητες από το δημοτικό σχολείο ακόμα.
Ποια όμως είναι η αλήθεια; Ας την πληροφορηθούμε από δύο επιφανείς χριστιανούς.
Ο Έρασμος λοιπόν στο απολαυστικό βιβλίο του «Μωρίας Εγκώμιον», εκδ. ΗΡΙΔΑΝΟΣ 1972 Κεφ. 64 σελ. 145, αναφέρει μεταξύ άλλων:
«… ΑΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΙΣΤΕΨΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΙΕΡΩΝΥΜΟ … Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΥΛΟΣ, ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΤΥΧΑΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΓΡΑΦΗ ΕΝΟΣ ΜΝΗΜΕΙΟΥ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ, ΤΗΝ ΑΛΛΑΞΕ ΓΙΑ ΝΑ ΕΡΧΕΤΑΙ ΠΙΟ ΚΑΛΑ ΜΕ ΟΣΑ ΕΚΕΙΝΟΣ ΕΛΕΓΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ», ΣΧΟΛ. ΣΤΙΣ ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ (17,23).
Προσέξτε παρακαλώ περί τι είδους αλλαγής πρόκειται:
«ΠΑΡΑΛΕΙΨΕ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΒΛΑΠΤΑΝ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΟΥ ΚΑΙ ΚΡΑΤΗΣΕ ΜΟΝΟ ΤΙΣ ΔΥΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ – ΑΓΝΩΣΤΩ ΘΕΩ – ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΤΙΣ ΑΛΛΑΞΕ ΚΟΜΜΑΤΙ, ΓΙΑΤΙ ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΕΠΙΓΡΑΦΗ ΕΛΕΓΕ:
ΤΟΙΣ ΘΕΟΙΣ ΑΣΙΑΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΚΑΙ ΑΦΡΙΚΗΣ ΘΕΟΙΣ ΑΓΝΩΣΤΟΙΣ ΚΑΙ ΞΕΝΟΙΣ».
Και συνεχίζει:
«ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΠΩΣ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΠΙΑΣΑΝΕ Ν’ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΟΙ ΘΕΟΛΟΓΟΙ. ΨΑΡΕΥΟΥΝ ΑΠ’ ΕΔΩ ΚΙ ΑΠ’ ΕΚΕΙ ΤΕΣΣΕΡΙΣ-ΠΕΝΤΕ ΛΕΞΕΙΣ, ΣΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΤΙΣ ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΤΑΙΡΙΑΖΟΥΝ ΟΠΩΣ ΤΟΥΣ ΒΟΛΕΥΕΙ ΚΑΙ ΣΤΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΑΝ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ ΠΡΙΝ Ή ΜΕΤΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΜΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟ ΘΕΜΑ Ή ΠΑΕΙ ΚΙ ΑΝΤΙΘΕΤΑ. ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΝΟΥΝ ΑΥΤΟ ΜΕ ΤΟΣΟ ΠΕΤΥΧΗΜΕΝΗ ΞΕΔΙΑΝΤΡΟΠΙΑ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΖΗΛΕΥΟΥΝ ΑΚΟΜΗ ΚΙ ΟΙ ΝΟΜΙΚΟΙ» ΜΕΤΑΦΡ. ΣΤΡΑΤΗ ΤΣΙΡΚ
Εάν ο Έρασμος κοίταζε τους σημερινούς απόγονους των θεολόγων της εποχής του θα καταλάβαινε ότι η περιγραφή του αυτή καθόλου πλέον δεν επαρκεί, για να περιγράψει ούτε καν την μισή αλήθεια, για την επίδοσή τους στην απάτη.
Ποια αλήθεια λοιπόν καταδιαστρέβλωσαν «τα παιδιά οι θεολόγοι»: Οι Αθηναίοι τιμούν τους θεούς τους, τιμούν του θεούς των γειτόνων τους, όσους φυσικά γνωρίζουν, αλλά δεν τους αρκεί αυτό. Στήνουν μνημείο ακόμα και για όλους τους θεούς των τριών ηπείρων τους οποίους ούτε καν γνωρίζουν, για να δείξουν τον σεβασμό τους προς την παγκόσμια κοινότητα.
Τον υπερευγενικό αυτό σεβασμό προς τους αλλότριους θεούς, γνωστών και αγνώστων, έρχεται ο ξεδιάντροπος (τουλάχιστον κατ’ Έρασμο) Παύλος και τον αποκαλεί «τω αγνώστω θεώ» = Γιαχβέ (έτσι αποκαλείται ο θεός των Ιουδαίων στα ιερά βιβλία τους).
Μ’ αυτό το ελεεινό ψέμα διαπαιδαγωγούνται μέχρι την σήμερον, ποιος ξέρει και μέχρι πότε, όλα τα Ελληνόπουλα, σε συνδυασμό με το δίδυμο αδελφάκι του την δήθεν ειδωλολατρία.
Γι’ αυτό το τελευταίο αυτό αδελφάκι είναι καιρός ν’ ακούσουμε έναν άλλο τίμιο χριστιανό, τον Νικόλαο Τωμαδάκη, καθηγητή της Βυζαντινής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Στο έργο του «Εισαγωγή εις την Βυζαντινήν Φιλολογίαν» τόμ. Α΄τεύχ. Α΄ έκδ. Β΄ Αθήναι 1956, μας λέει τα εξής:
«Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΥΠΗΡΞΕ ΠΟΛΕΜΙΟΣ ΚΑΤΑ ΚΥΡΙΟΝ ΛΟΓΟΝ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ, ΩΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΣΚΕΨΕΩΣ… Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΔΙΑΒΟΛΗ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑΝ ΕΝΗΡΓΗΣΕ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΚΛΑΣΣΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΕΜΦΑΝΙΣΙΣ ΑΥΤΟΥ ΩΣ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΙΚΟΥ. ΛΑΤΡΕΙΑΝ ΤΩΝ ΕΙΔΩΛΩΝ, ΔΙ’ ΗΝ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΝ ΤΑ ΣΥΝΑΞΑΡΙΑ ΤΟΥΣ ΜΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ΣΥΧΝΟΤΑΤΑ, ΔΕΝ ΕΓΝΩΡΙΣΑΝ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ, ΕΝ ΤΟΥΤΟΙΣ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΕΛΛΗΝ ΤΑΧΥΤΑΤΑ ΣΥΝΕΠΕΣΕ ΜΕ ΤΗΝ ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΗΣ».
Ας δούμε δε στο σημείο αυτό τα παθήματα των «ειδωλολατρών», κατά χριστιανούς, Ελλήνων, μέσα από το βιβλίο «Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ» εκδ. «Ψυχογιός» 1988, της Πρυτάνεως στο Πανεπιστήμιο της Σορβόνης, Ελένης Γλύκατζη – Αρβελέρ, η οποία θεωρείται ένα από τα ιερά τέρατα της βυζαντινολογίας. Από την σελ. 17 διαβάζουμε:
«… ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΩΝ (ΔΙΑΒΑΖΕ ΕΛΛΗΝΩΝ) ΕΦΑΡΜΟΣΘΗΚΑΝ ΜΕΤΡΑ, ΠΟΥ ΣΥΧΝΑ ΠΗΡΑΝ ΤΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΩΝ ΔΙΩΞΕΩΝ. ΤΟ ΜΑΝΤΕΙΟ ΤΩΝ ΔΕΛΦΩΝ ΥΠΟΧΡΕΩΘΗΚΕ ΝΑ ΣΙΓΗΣΕΙ, ΟΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΕΛΕΥΣΙΝΙΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΑΠΑΓΟΡΕΥΘΗΚΑΝ. ΤΑ ΙΕΡΑ ΛΕΗΛΑΤΗΘΗΚΑΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ… ΟΙ ΙΕΡΕΙΣ ΥΠΟΧΡΕΩΘΗΚΑΝ – ΝΑ ΣΙΓΗΣΟΥΝ Ή ΝΑ ΑΠΟΘΑΝΟΥΝ – ΟΠΩΣ ΓΡΑΦΕΙ Ο ΛΙΒΑΝΙΟΣ…
Και παρ’όλο που η αλήθεια είναι ότι κατά πολύ περισσότερο καταστράφηκαν οι Έλληνες και ο Ελληνισμός από τους χριστιανούς, οι τελευταίοι αυτοί έχουν το θράσος να ομιλούν ακόμα ανενόχλητοι περί Ελληνοχριστιανισμού. Ας μη απορεί όμως κανείς και τόσο για την κατάσταση αυτή.
Ο ίδιος αυτός ξεδιάντροπος Παύλος, μας περιγράφει με εντυπωσιακή γλαφυρότητα ποιους κάλεσε ο θεός του για εκλεκτό ποίμνιό του:
«ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΑΤΕ ΑΔΕΛΦΟΙ, ΠΟΙΟΙ ΕΙΣΘΕ ΣΕΙΣ ΠΟΥ Ο ΘΕΟΣ ΚΑΛΕΣΕ. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΜΕΤΑΞΥ ΣΑΣ ΠΟΛΛΟΙ ΣΟΦΟΙ ΚΑΤ’ ΑΝΘΡΩΠΟ, ΟΥΤΕ ΠΟΛΛΟΙ ΔΥΝΑΤΟΙ, ΟΥΤΕ ΠΟΛΛΟΙ ΕΥΓΕΝΕΙΣ ΤΗΝ ΚΑΤΑΓΩΓΗΝ (ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΤΕ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΔΕΝ ΑΠΟΠΕΙΡΑΘΗΚΕ ΝΑ ΔΙΑΒΑΛΛΕΙ ΤΗΝ ΕΥΓΕΝΕΙΑ, ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥΔΗΠΟΤΕ ΕΙΔΟΥΣ, ΜΕ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟ ΤΡΟΠΟ, ΠΛΗΝ ΤΟΥ ΑΝΑΓΩΓΟΥ ΑΥΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ), ΑΛΛΑ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΘΕΩΡΕΙ ΜΩΡΟΥΣ ΕΔΙΑΛΕΞΕ Ο ΘΕΟΣ ΔΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΙΣΧΥΝΗ ΤΟΥΣ ΣΟΦΟΥΣ, ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΔΥΝΑΤΟΥΣ ΚΑΤΑ ΚΟΣΜΟΝ ΑΔΙΑΛΕΞΕ Ο ΘΕΟΣ, ΔΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΙΣΧΥΝΗ ΤΟΥ ΔΥΝΑΤΟΥΣ, ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΤΑΠΕΙΝΗ ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΚΑΤΑ ΚΟΣΜΟΝ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΕΡΙΦΡΟΝΗΜΕΝΟΥΣ ΕΔΙΑΛΕΞΕ Ο ΘΕΟΣ, ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΔΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΣΕΙ ΕΚΕΙΝΑ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ».
«ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΔΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΣΕΙ ΕΚΕΙΝΑ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ».
Ιδού η πεμπτουσία του χριστιανικού δόγματος. Του ξέφυγε του αθεόφοβου ολόκληρη η αλήθεια του. Ο σκοπός του ήταν να καταργήσει οτιδήποτε υπαρκτό, χάριν ανύπαρκτων (Γιαχβέ) πραγμάτων, όπως ομολογεί τουλάχιστον ευθέως ο ίδιος.
Ίσως στην τελευταία αυτή ομολογία να κρύβεται το μεγαλύτερο μυστικό της επιτυχίας του χριστιανισμού του Παύλου. Οι απελπισμένοι δούλοι της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας μόνο σε ανύπαρκτα πράγματα μπορούσαν να ελπίζουν, αφού τα υπαρκτά γι’ αυτούς ήσαν μαύρα κι άραχνα.
Κι όταν στα μυαλά και τις ψυχές απελπισμένων ανθρώπων φωλιάσουν για τα καλά πράγματα ανύπαρκτα, τα οποία τους τρέφουν ανέφικτες ελπίδες, τότε είναι αδύνατο να τα αποσπάσει κανείς όσο κι αν προσπαθήσει. Ο αγώνας αυτός απαιτεί υπεράνθρωπες προσπάθειες για ελάχιστα αποτελέσματα.
Σε μια χώρα δε με Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων (ανεξίτηλο αίσχος απέναντι στην ανθρωπότητα) η Ελληνική επανάσταση φαντάζει σαν όνειρο θερινής νυκτός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου