ΜΕ ΤΟΥΣ ΘΕΟΥΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΕΓΙΝΕ Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΕ ΤΟΝ ΝΑΖΩΡΑΙΟ
Το Δωδεκάθεο είναι θρησκεία αντίληψης και όχι πίστης, γι’; αυτό και εξελίσσεται από την γέννησή του μέχρι σήμερα, δεχόμενο της αντιλήψεις των νέων γενεών αφομοιώνοντας και θεοποιώντας της νέες πνευματικές κατακτήσεις .
Αυτός είναι και ο βασικός λόγος που ειδικά σ’; αυτήν την θρησκεία μπόρεσαν να αναπτυχθούν ανενόχλητα οι επιστήμες, η φιλοσοφία, και η μεταφυσική σκέψη.
Η πρώτη θεότητα στο γενεαλογικό δένδρο των ελληνικών θεών ,αν μπορούμε να την πούμε έτσι, είναι το Χάος. Είναι η κατάσταση της μη διαφοροποίησης.
Από το Χάος γεννιέται ο Ουρανός και η Γη ( Γαία ).Αυτή είναι η στιγμή που ο άνθρωπος κάνει την πρώτη του υπέρβαση, την πρώτη διαφοροποίηση την πρώτη του αφαιρετική σκέψη, την πρώτη πνευματική κατάκτηση. Από αυτούς γεννιόντε μεταξύ άλλων και οι Τιτάνες, ( Υπερίων, Ωκεανός, Κρόνος, Ιαπετός, Κοίος, Κρίος, Θεία, Ρέα, Θέμις, Μνημοσύνη, Φοίβη, Tηθύς ), το πρώτο δωδεκάθεο, έξι άνδρες και έξι γυναίκες. Το πνευματικό άλμα αυτό ήταν γιγαντιαίο και διήρκησε μετά σιγουριάς αιώνες πολλούς. Όλοι οι Τιτάνες συμβολίζουν μία κατάσταση του όντος που συνέλαβε η ανθρώπινη συνείδηση.
Ο Υπερίων είναι ο πατέρας του Ήλιου και της Σελήνης , συνειδητοποίηση του φωτός, της ενέργειας , ο Ωκεανός του υγρού στοιχείου, ο Κρόνος του χρόνου κ.ο.κ. Ο Κρόνος παίρνει την εξουσία στα χέρια του εκθρονίζοντας τον πατέρα του Ουρανό. Είναι η χρονική στιγμή που ο άνθρωπος συνειδητοποιεί την εξουσία του χρόνου πάνω του. Ταυτόχρονα η σημιτικοί λαοί έχουν στον θρόνο μόνιμα τον ήλιο, στην Αίγυπτο τον ονομάζουν Αμων ή Ατων στην Ασσυρία Βααλ, από τον οποίον προέρχεται ο θεός των σύγχρονων μονοθεϊστικών θρησκειών, συμπεριλαμβανομένου και του χριστιανικού, δηλαδή η πνευματική τους αντίληψη αποκρυσταλλοποιήται αυτήν την χρονική περίοδο και καταδιώκει κάθε περαιτέρω εξέλιξη. Στους Έλληνες αυτή η πνευματική κατάκτηση ήταν μόνον η αρχή. Είναι πολύ σημαντικό για την περαιτέρω εξέλιξη το ότι οι Έλληνες έδωσαν την εξουσία στον Κρόνο (χρόνο) τον απρόβλεπτο και όχι στον Υπερίωνα (φως),που είχαν κατανοήσει ήδη την λειτουργία του και τον είχαν σαν σταθερή βάση για να διεισδύσουν στην περαιτέρω κατανόηση του όντος. Ο Κρόνος (χρόνος) καταβροχθίζει όλα τα παιδιά που του γεννάει η σύζυγός του Ρέα. Αυτό είναι και το στάδιο της αντίληψης της θνητότητας όλων των έμβιων όντων. Ακόμα και τα αιωνόβια δένδρα κάποτε αποβιώνουν και αυτή ακριβώς είναι η στιγμή της γέννησης του Δία. Αυτού που θα αντιληφθεί την αιωνιότητα ,το πνευματικό επίπεδο του ανθρώπου που αντιλαμβάνεται την αιωνιότητα μέσα στην συνέχεια της ζωής, που ανανεώνεται και ξανανιώνει συνεχώς, με το να αναπαράγεται και να πεθαίνει. Ένα συγκεκριμένο άτομο, ένα Εγώ είναι θνητό, αλλά ο άνθρωπος όχι.
Η Ρέα κρύβει τον Δία και αυτός μεγαλώνοντας εκθρονίζει τον πατέρα του Κρόνο κόβοντας του τα γεννητικά του όργανα, καταστώντας τον δηλαδή ανίκανο. Έτσι απελευθερώνοντας το πνεύμα από τον φόβο του θανάτου μπόρεσε ο Έλληνας να ξεφορτωθεί όλο το βάρος των προκαταλήψεων και της δεισιδαιμονίας, το οποίο δυστυχώς μας ξαναφόρτωσαν μετά από κάτι αιώνες οι σημίτες μέσω του χριστιανισμού. Η μεγάλη ακμή του δωδεκάθεου Έλληνα που έλαβε χώρα την περίοδο του Δία οφείλεται ακριβώς σε αυτή την ελευθερία από τις προκαταλήψεις και την δεισιδαιμονία. Με τον Δία και το δωδεκάθεο πραγματοποίησε ο Έλληνας το μεγαλύτερο άλμα στη πνευματική εξέλιξη του ανθρώπου. Οι δώδεκα Θεοί αντιπροσωπεύουν τα μέλη του όντος, της αλήθειας ,δηλαδή του Δία και είναι έξι θηλυκά και έξι αρσενικά. Η Ήρα αντιπροσωπεύει την μάνα γη, η Αθηνά την σοφία, η Αφροδίτη την αγάπη και τον έρωτα, η Άρτεμης την άγρια φύση, η Δήμητρα την καλλιέργεια και η Εστία την κατοικία και την φωτιά, ο Απόλλων την φωτεινότητα και την διαυγή σκέψη, ο Ερμής την πανουργία και την διάδοση των νέων αντιλήψεων, ο Άρης τον αγώνα και τον πόλεμο, ο Ποσειδώνας το υγρό στοιχείο, ο Ήφαιστος την μηχανική λειτουργία της φύσης και ο Διόνυσος την έκσταση. Αυτό είναι και το δεύτερο εξελιγμένο δωδεκάθεο, το σύστημα αντίληψης της πραγματικότητας της δεύτερης πνευματικής γενιάς των Ελλήνων.
